15 september 2017, Sommelsdijk - Een nieuwe column van Lucas Hartong ligt weer voor u klaar! hoe toepasselijk: een stormachtige column. Lucas is columnist voor iGOnl, die om de week zijn belevingen en gedachten zal verwoorden in een column. Hartong heeft zijn opleidingen afgerond in de journalistiek en theologie en heeft vijf jaar in het Europees Parlement gezeten. De meeste inwoners van Goeree-Overflakkee (her)kennen hem. Lucas is getrouwd, heeft inmiddels twee studerende kinderen en zijn hobby's zijn naast het schrijven van de nieuwe columns: fietsen en raften. De columns van Hartong verschijnen onder de rubriek Overig/Column. Lees hieronder 'Stormen'.

Stormen

En terwijl de stormen deze week over de wereld raasden dient de herfst zich aan. Het was wel erg raak, met name in het Caribisch gebied en Florida. Je zou van de ene op de andere dag maar alles verliezen wat je dierbaar is. Alleen wat je met beide handen mee kunt nemen of snel in de kofferbak van je auto kunt stoppen blijft bewaard. Het is lang geleden dat wij daarmee ervaring hebben opgedaan. In Noord-Holland zorgde een windhoos voor veel glasschade en zo af en toe valt er een boom op een geparkeerde auto, maar dat alles is niets vergeleken bij het menselijk leed dat we op de televisiebeelden voorbij zagen en zien komen.

Afgelopen zaterdag had ik mij opgegeven voor de prachtige GO Classic fietsrit, maar kon door vrij plotselinge ontwikkelingen niet meerijden. Achteraf gezien was ik daar stilletjes blij om, want ik vernam in de wandelgangen dat veel rijders door de zware regenval, straffe winden en hagelbuien (!) werden geveld en moegestreden de diverse restaurants en eettentjes indoken om iets meer te verorberen dan de traditionele banaan en het fruitdrankje. Ik snap hen helemaal. Stormen zijn niet leuk, omdat ze je verhinderen mooie dingen te doen of je dagelijkse leven te leiden. Sterker nog: stormen kunnen het dagelijkse leven van je afnemen.

En zo is de sprong naar een ander soort stormen in het menselijke leven snel gemaakt. Wat komt er regelmatig op ons af. En momenteel stormt het ook op dat gebied wereldwijd heel stevig. De stormwinden brullen en gieren in Turkije, Syrië, Noord-Korea, Iran en noem maar op. Landen waar een mensenleven weinig tot niets waard is en waar je zonder enige vorm van proces jarenlang achter de tralies kunt belanden. Vaak omdat je overtreding in niets anders bestond dan de vrijheid van denken en belijden lief te hebben. Veel gewetensgevangenen maken in bijvoorbeeld Noord-Korea dagelijks levensstormen mee. Dagelijks. Wij kunnen ons daar geen voorstelling van maken.

Dichter bij huis vallen die stormen wel mee. Hoewel, ik ken steeds meer vrienden in mijn naaste omgeving die te maken hebben met de levensstorm van kanker of een andere soort ernstige ziekte. Het dreigt mij wel eens te beangstigen. Je weet vaak niet veel meer te doen of zeggen dan: ‘Ik denk aan je hoor’ of even vragen hoe het bij het laatste onderzoek ging. Mee-leven, te midden van de stormen en tegenwinden. En toch. En toch. Onlangs maakte ik van vrij dichtbij zo’n levensstorm bij iemand mee. Heel moeilijk, met strijd en moeite. En temidden van die storm was ik getuige van een ongelofelijke levenskracht en –gek genoeg- vrede.

Naar het schijnt is het bizar genoeg midden in een orkaan helemaal windstil. Dat natuurlijk fenomeen noemen ze het oog van de storm. Zo was ik er getuige van hoe een prachtig mens het oog van de storm had gevonden. Er was rust. Berusting misschien wel. Vanuit het geheim van De Hoop. En dat zien we denk ik ook in al die berooide mensen die wereldwijd bijkomen van een –letterlijke of figuurlijke- storm in hun leven. Zij heffen het hoofd op en leven de hoop voor. Aangrijpend, maar bovenal: zo enorm bemoedigend. Het leven gaat door, in welke vorm dan ook. Er komt weer een nieuwe dag en er zal een moment komen dat we weer kunnen genieten van al het moois om ons heen.

Lucas Hartong.