18 augustus 2017, Sommelsdijk - Een nieuwe column van Lucas Hartong ligt weer voor u klaar! Eentje over een prachtig politiek woord volgens de schrijver: uitruilen. Lucas is columnist voor iGOnl, die om de week zijn belevingen en gedachten zal verwoorden in een column. Hartong heeft zijn opleidingen afgerond in de journalistiek en theologie en heeft vijf jaar in het Europees Parlement gezeten. De meeste inwoners van het veelzijdige eiland Goeree-Overflakkee kennen of herkennen hem. Lucas is getrouwd, heeft inmiddels twee studerende kinderen en zijn hobby's zijn naast het schrijven van de nieuwe columns: fietsen en raften. De columns van Hartong verschijnen onder de rubriek Overig/Column op iGOnl. Lees hieronder 'Uitruilen'.

Uitruilen

Voor u het verkeerd leest: nee, het gaat niet over uithuilen. Deze column gaat over uitruilen. Een hartstikke mooi woord dat we sinds kort bijna dagelijks in de actualiteit tegenkomen. De heren (en enkele dame, leve de genderneutraliteit) die aan het formeren zijn in het Haagse gebruiken het woord te pas en te onpas. Vaak staat het middenin een prachtige volzin. Zo’n zin die ik nog herken van de Brusselse tijd. Een zin bomvol woorden, die heel veel maar tegelijkertijd ook helemaal niets zegt. Stamt een tikje uit de tijd dat de heer Den Uyl zijn beroemde “aan de ene kant, maar aan de andere kant” gebruikte. Of de heer Van Agt die je kon bedwelmen met woorden, waarna je al analyserend probeerde te achterhalen wat ‘ie nu eigenlijk stellig had beweerd. Of niet.

Dat ‘uitruilen’ dus. Enerzijds, anderzijds. Jij dit, ik dat. Vroeger deed je dat ook op het schoolplein. Stond je met je zak knikkers van die prachtige knoeperds uit te ruilen. Vijf eentjes voor een vijfje. Dat werk. Of je stond in een klein kringetje van intimi je voetbalplaatjes uit te ruilen. Uiteraard met argusogen de gang van zaken volgend, want het moest niet gebeuren dat je het schip inging. Kortom: prachtig woord, dat uitruilen. Maar kon je daar vroegâh nog een duidelijke inhoud aan geven, vandaag de dag is dat wel anders. Immers: wat vindt er nu eigenlijk inhoudelijk plaats bij dat Haagse uitruilen?

Da’s makkelijker gevraagd dan beantwoord. Het geval wil namelijk dat er een stel partijen rond de tafel zit dat niemand ooit bij elkaar zou zetten als het een gewoon dagelijks gebeuren zou betreffenn. De partij van partijleider –Ik Heb Niets Met de ChristenUnie- Pechtold zou liever met een grote boog om CDA en CU heen zijn gelopen, maar werd door de politieke omstandigheden gedwongen aan tafel te gaan zitten met aartsvijanden. De enige andere optie was een coalitie met de PVV en dat moet je als beschaafd hedendaagd politicus natuurlijk niet willen, want die discrimineren. Die zetten mensen weg en sluiten uit. Dat de formerende partijen exact hetzelfde doen wordt uit tactisch oogpunt even verzwegen.

Bij dat uitruilen worden punten gezocht die dermate tegenstrijdig zijn dat ze nooit samen kunnen gaan in een coalitie-akkoord. Vroeger noemde je dat de pijnpunten, die regelmatig leidden tot het afketsen van formatiebesprekingen; vandaag zijn het ‘uitruilers’. Je laat jouw principepunt vallen in ruil voor een principepunt dat de ander laat vallen. Of zoiets. In ieder geval zorgt het uitruilen ervoor dat punten die niet te verenigen zijn buiten een coalitie-akkoord blijven en feitelijk dus de ijskast ingaan. Voor principes knok je niet meer. Die zet je in de ijskast. Je doet zelfs geen water meer bij de wijn, maar brouwt een soort van onwerkbaar smeermiddel.

Ze zijn al zo bedreven geraakt in dat uitruilen dat ik nog veel meer verwacht. Geen geld meer naar Defensie? Dan ook geen geld naar zorg! Onderwijs gekort? Dan ook de politie! Geen verruiming van euthanasie? Dan ook geen zondagsrust meer. De visserij als focus van Brusselse beknotting? Dan ook geen cent meer naar de boeren. Windmolens erbij? Dan ook meer migratie! Op die manier wordt het een prachtig akkoord. Niemand krijgt meer iets gedaan op principieel partijpolitiek vlak, maar het wordt één grauwe brei aan nietszeggende woorden. U zegt “Nederland heeft toch iets geheel anders nodig? Een krachtdadig kabinet dat knopen doorhakt?” Mwah. Da’s zo ouderwets. Gaat u maar lekker uithuilen.